Мојот пат во Исламот.
السلام عليكم
Во оваа време ,во кое ние живееме, на ТВ, во списанија, на интернет, многу гледаме и читаме , како западњаците преоѓаат во исламската вера, не само обичните луѓе ,туку и познати личности. Зошто??
Секоја особа се раѓа во околина за која таа особа не одлучува. Од самото негово раѓање, му се наметнува верата на неговите родители или метода на државата во која живее...
Додека човекот не влезе во години на својата младост, нормално е дека мозокот во потполност не реагира, така што верува дека е исправно се она што во неговата држава се верува, и дека во тоа треба да верува секој..
Меѓутоа, кога некои луѓе ке пораснат, и кога ке дојдат во средба со другите системски верувања, почнуваат сопственото верување да го ставаат во знак прашалник ?
Тој кој ќе ја бара вистината, обично доаѓа до моментот на збунетост, затоа што увидел дека секоја вера, идеологија и филозофија, потврдува дека токму она е вистинската за човекот..
И понатаму??
Која е исправната вера? Сите не можат да бидат исправни, затоа што секоја од нив тврди дека другите се погрешни..
Како тогаш тој кој ја бара вистината ке го одбере вистинскиот пат ??
Бог на сите ни дал памет и како можеме да ја донесеме оваа важна одлука..
Оваа одлука е најважната одлука на еден човек..
Од оваа одлука зависи неговата иднина..
Според тоа, секој немуслиман, би требало да ги изучува доказите кои му се приложуваат, потоа да го избере тоа што мисли дека е вистинито..
Меѓутоа ,секогаш предвид треба да го имаме фактот, дека поединецот може да го избере вистинскиот пат, само ако ги остави своите емоции и предрасуди, кои обично не опкружуваат. Тогаш , и само тогаш можете да го користите од Бога дадениот ум , и да донесете исправно решение..
Како и секоја друга религија и Исламот потврдува дека тој е единствен пат кон Бога.. Има многу аргументи кои го подржуваат Исламот , дека он е вистинската вера од Бога..
Првата работа која треба да ја знаете и сфатите, а која се однесува на Исламот е дека зборот ,,Ислам'' е арапски збор, што значи покорување на единствениот Бог, кој во арапскиот јазик се вика Аллах.''
Тој кој својата воља ја потчинува на Аллах, во арапскиот јазик се вика Муслим.''.
Верата Ислам не го добила име по некоја особа или некоја група, како што е на пример : случајот со Христијанството кое го добило името по Исус Христос, Будизам по Буда, Марксизам по Карл Маркс, Јудизам по Јуда....
Ислам (покорување на Божјата волја) е вера објавена на Адам а.с. првиот човек и првиот Божји Пратеник, и тоа е вера на сите Божји Пратеници.
Во книгата , која на арапски се вика Куран', Аллах с.т. вели:
„ Сега верата ваша ја усовршив, и благословот свој спрема вас го исполнив и задоволен сум Исламот да ви биде вера. А кој сака некоја друга вера, освен Исламот, нема да му биде примена, и тој на оној свет ќе страда.“
Исламот не потврдува дека е нова вера која ја донесол Мухаммед с.а.в.с.
Исламот за себе кажува дека е нов израз на Аллаховата вера , овој пат во целиот свој облик, како што му бил објавен на Адам и Пратениците после него..
Никаде во Библија не се зборува за тоа дека Бог му кажува на народот на Мојсије (Муса) дека негова вера се вика Јудизам, или на Исус , дека негова вера се вика Христијанство, кои немаат божанско потекло, ниту одобрување од Бога.
Многу после по заминување на Исус, неговата вера го добила името Христијанство. Што вистина била Исусова вера?
Иса а.с. (Исус) како и сите Пратеници пред него ја проширувал верата Ислам.
Би сакала да ви ја раскажам мојата приказна за моето преминување во Ислам.
Мојот пат во Ислам
Шук'р Ја Рабби , Кој со светлото на Твојата книга , си ја осветлил овосветската темница , со неа Си ги упатил залутаните срца , па Си ги направил спокојни и смирени во душите вистинските верници.
Нека е најголем саловат и селлам на Мухаммед , кој е пратен како милост на сите светови.
Нека е мир и спас на неговото чесно семејство , и асхаби , и на сите оние кои одат по нивниот пат , го живеат Исламот , и ги упатуваат другите на дин , се до Судниот ден.
Ес- селлам алејкум ве рахметуллахи ве берекатуху
Родена сум во Христијанско семејство, од татко Србин и мајка Македонка и ние три деца, јас најстарата, една сестра и помал брат. Сите знаеме дека верата доаѓа од потеклото на семејство, така и јас пораснав во верата на моите родители.
Моето детство го поминав безгрижно и радосно, се до моите 15-ет години, кога останав сирак без татко. Од тогаш моето безгрижно радосно детство завршува , станав озбилна девојка и бев вработена како одговорна за семејството,а и во исто време бев ученичка. Додека другите деца си играа на улица, моите другарки излегуваа со друштво, јас работев и учев. Имав прилики да излегувам со нив, но секогаш се сеќавав на мојот татко, кој многу го сакав, кој, кога гледаше некои девојки на моја возраст на улица како одеа со момчиња и се бакнуваа, девојки на моја возраст кои пушеа цигари и пиеја алкохол, ме прашуваше: ,, Дали би сакала да живееш како нив? – секако мојот одговор беше негативен.
Од сето тоа, се плашев да излегувам со другарките, се плашев од лошото друштво, што можеби подоцна би имало последици врз мене и моето семејство. Знаев дека животот ме подготвува за голема војна.
Така загрижена за моето семејство, често пати размислував што значи живот, зошто сме родени, зошто постоиме?. Како растев така и моето интересирање за верата растеше. Скоро секоја вечер го молев Бога да ми го олесни животот, плачев и ја читав Библија, одев во црква, се молев...Но, така еднаш, додека ја читав Библија, ми застана погледот на цитат во Псалми 115:4:8 кој гласи:
,, Нивните идоли се сребро и злато, дело на човечки раце, уста имаат, а не говорат, очи имаат а не гледаат, уши имаат а не слушаат, ноздри имаат а не мирисат, раце имаат а не фаќаат, нозе имаат а не одат, глас не излегува од нивното грло. Такви се оние што ги направија и сите кои се надеваат на нив.''
Овој цитат го читав многупати и размислував за него. Потоа си реков: ,, Зарем овие идоли не се икони, навистина тие ни зборуваат, ниту слушаат ниту одат...
Од тогаш, барав, зошто да верувам во црквата, зошто да бакнувам икони, кои се лажен мир за срцето и душата, си реков да се молам на нешто што е уметничко дело ? Не ми беше јасно како христијанските свештеници кои многу ја читаат Библија не ги прочитале деловите кај Мојсиевите списи во кои Бог го забранува алкохол и свинското месо? Каде им се очите кога ги читаат строгите прописи во кои се забрануваат иконите, киповите или било какви облици на прикажување на небеските суштества?
Се прашував: ,, Дали е можно јас да сум во право, а другите да не се ? Не сакав да робувам на лажните идеи и лажните верувања. Ја имав својата теорија за Бог и тоа за мене беше доволно, но уште неизјаснето во мојата глава. Се пршував ако Исус е Бог, зошто да е распнат на крст, зошто е убиен, па тој е Бог, како може Бог во кој веруваме, кој не створил да е убиен? И низ други прашања... Сето оваа го размислував, ја барав суштината на животот, но не ја најдов, сакав да имам контакт со некое верско лице, со учени луѓе во кои можам да го најдам одговорот за суштината на вистинскиот живот, за душата, но немав никој и не знаев никој со кој можев да разговарам. Тогаш многу ми беше тешко. Бев немоќна. Сакав да откријам нешто вистинско што ќе ја смири мојата душа, но не знаев поточно што барав.
Бев немоќна !? Но Аллах е Моќен, ми испрати човек преку кој ја дознав вистината ! Муслиман., студент на медицински факултет од Јордан, Аллах да му подари Џеннет, за кој покасно се омажив и дојдов во Јордан.
Во Јордан запознав жени муслиманки, кои имаа многу убаво однесување и кои бескрајно ми помогнаа. Знам дека е многу ретко да се најде вистински пријател, но вистинскиот пријател го наоѓаш тогаш кога ти е најтешко- така кажуваат...
Читав Куран... се се променило со читањето на Куранот , тоа што го барав со години и што мислев дека нема да се помирам ниту со никаков верски систем- се беше тука, раскажено со најубав и највеличенствен стил и глас. Одев на предавања за Исламот, го запознав Исламот, ја открив вистината, суштината на животот, се што порано барав го најдов во Исламот. Секој ден откривав нешто ново. Го засакав хиџабот, почнав да клањам. На мојот прв намаз, на сеџде, почувствував како некој терет да ми падна од градите, се чувствував така чисто што реков сама на себеси дека ова чувство нема да дозволам да го напуштам.
Исламот е дисциплина која го регулира секојдневниот живот на човекот, и подарува духовно морална стабилност. Во секој намаз го молев Аллах на моите да им ја подари Неговата Милост и Рахмет, да бидат муслимани, да ја сфатат суштината на животот. Плачев во ноќниот намаз на глас, не можев да го поднесам тоа моите да не одат по вистинскиот пат, се гушев...
Од мојата голема верба во Аллах, се одлучив да одам во Скопје кај мајка ми, сестра ми и помалиот брат, да одам кај нив и да им ја пренесам пораката на Исламот. Молев со дова од срце, од внатрешноста на душата, ги оставив сите материјални работи кои не опкружуваат, како да бев сама на земјината површина, молев со дова:
Ја Рабби, Ја Рахман Ја Рахим, дај ми сила да бидам храбра, да го променам тоа што сакам со твојата волја, Ја Рабби Ти си Милостив и всади ја Твојата Милост во срцата на моите најсакани.
Отидов со голема надеж, знаев дека Аллах е со мене, отидов со милоста на Рахман, отидов со мажот ми.
Моите кога ме видоа со хиџаб, многу беа изненадени и налутени, бев смирена, плачев пред нив, многу плачев се гушев во моментот не можев да кажам ништо, ниту еден збор....
Бев кај нив скоро два месеци. Во рок на ова време им кажував за Исламот, за Мухаммед, за Иса, им кажував за Аллаховата милост, за Џеннетот и Џехеннемот... со ноќи не спиевме...
УСПЕАВ !!
Успеав со Неговата милост, со Неговото Рахме....
Ја Рабби како да ти се заблагодарам ?
Чувствував дека намазот не ми беше доволен за да ја исакажам мојата покорност на Аллах. Од тогаш носам никаб, си го покрив лицето. Си го сменив името, од Лидија во Ајша, и ќе умрам како Ајша иншаАллах.
Сега моите се муслимани, сестра ми е омажена за муслиман, брат ми се оженил со муслиманка, мојата мила мајка носи хиџаб, оди на хаџ, на умра, секогаш прави тесбих на Аллах... живеат во Емират. Еллхамдуллилах, Елхамдиллилах на Неговата Милост над луѓето. Се смирив.
Со Неговата помош го направив тоа што го сакав. Навистина ми беше животот тежок, со многу искушениа, но ја пронајдовме смиреноста на душата, ја пронајдовме вистината. Само жалам за поминатите години во непокорност на Аллах, и се надевам дека Возвишениот ќе ми се смилува за тие години и ќе ми опрости. Имам голема надеж.
Кога гледам назад знам дека во тие моменти Аллах не ме напуштал, туку ми кажувал дека е време да се преиспитам и размислувам за суштината на животот, ми кажувал како да го засакам и преку се што треба да поминам, за да би ја разбрала својата вера. Всушност, ние не го прифативме Исламот, ние се вративме на нашата најубава, најискрена, највеличенствена вера. Вера со која иншааллах ќе одиме во вечниот живот, каде што нема умирање, болка, тага. Да се запознае Исламот, да го запознаеш Аллах, Тој кој не створил, е многу повеќе од се друго материјално.
Никогаш не сум помислила дека ќе бидам Муслиманка, и дека ќе живеам во Јордан. Ја засакав оваа вера, навистина ја засакав. Ги воспитувам моите деца во исламски дух и им помагам во примена на исламските императиви. Клањаат пет намази дневно, постат, и се трудат да ме следат во секој поглед. Задоволна сум дека сум мајка на шест деца. Родив шест деца за да го зголемам умметот на Мухаммед, да му бидат корисни на Исламот, задоволна сум од нив, навистина, и иншаллах Аллах да биде задоволен. Моите три ќерки уште од мали ги научив дека треба да носат хиџаб, зошто кога ќе пораснат да не им биде тешко. Сега се големи, девојки, машааллах, и најголемата носи никаб. Елхамдуллилах .
Многу сум среќна со Исламот и сакам сите така да се чувствуваат.
Кога ќе бараш од срце, Аллах самиот ќе ти ја покаже вистината и ќе те приближи до Него....
Јас ја најдов вистината, нема потреба повеќе да барам. Ја најдов....
’’Животот на овој свет не е ништо друго освен забава и игра, а само оној свет е живот, кога само би знаеле.''
( Ел-Анкапут 64)
Вистинска приказна на сестрата Ајша преземена од Форум Исламска Заедница
No comments:
Post a Comment